ΓΙΑ ΔΕΣ ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΟΥΝΕ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΟ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΟΥΚΑ
ΚΑΙ Δ.Ε.Α.Λ (Αντώνη Κωστάλα)
Ο Δήμαρχος κ. Λουκάς και η Δημοτική Επιχείρηση (Αντώνης Κωστάλας), μέσα από την εφημερίδα τους «ΕΣ ΛΑΥΡΙΟΝ τα σπουδαία», βάλθηκαν να κάνουν το ίσιο στραβό. Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι η «επένδυση» της ΚΑΠΕΡΟΝΙ είναι η σωτηρία όλων μας. Βέβαια επικοινωνιακά μπορεί να φαίνεται καλή η κίνηση της προπαγάνδας των θέσεών τους, αλλά αν κάποιος διαβάσει προσεκτικά τις θέσεις τους μπορεί να βγάλει γρήγορα συμπέρασμα. Και πια είναι αυτά; Επειδή η προσωπική τους οικονομική άνεση και η δημιουργία μίας ομάδας «ευκατάστατων» διαπλεκόμενων ανθρώπων, γύρω από τις καρέκλες της εξουσίας, τους έχει αποκόψει από τα βιώματα και προβλήματα του λαού του Λαυρίου, σχεδιάζουν το μέλλον της πόλης με βάση τις προσδοκίες που μπορεί να έχουν μεσοαστικά και αστικά στρώματα της κοινωνίας. Φαινομενικά βέβαια και για λόγους επικοινωνιακούς μπορεί να «λυπούνται» και να χτυπάνε φιλικά τον άνεργο και μερικώς απασχολίσιμο στην πλάτη δήθεν ότι συμπάσχουν και κάνουν ότι μπορούν, αλλά ο χορτασμένος τον πεινασμένο δεν τον σκέφτεται…
Ας δούμε όμως δύο-τρία ζητήματα από τις τοποθετήσεις τους, που αποδεικνύουν ότι ο τρόπος που λειτουργούν επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Ο Δήμαρχος σε ένα σημείο λέει: «Αν επικρατούσε η άποψη να μην ανοίξουν (DIA, METRO ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ) σημειώστε πρώτον μείον 80 θέσεις εργασίας, δεύτερον απαντήστε από πού θα ψώνιζε χιλιάδες κόσμος και τρίτον αν το Λαύριο χωρίς αυτά τα καταστήματα παρείχε υπηρεσίες σύγχρονης πόλης ή χωριού»
Και απαντάμε στη πρώτη σημείωση, για τις θέσεις εργασίας. Αυτά τα μαγαζιά όντως πολλοί εναντιώθηκαν για να μην γίνουν, δεν λέει όμως την αλήθεια, γιατί τα καταστήματα αυτά χτύπησαν μόνο τα μικρά μπακάλικα και μίνι μάρκετ. Έκλεισαν αρκετά, μερικά άντεξαν και άντεξαν για ένα και βασικό λόγω, γιατί την περίοδο κρίσης που πέρασε και περνάει η κοινωνία του Λαυρίου μετά την μεγάλη αποβιομηχάνιση, ο άνεργος οικογενειάρχης πήγαινε και πηγαίνει μέχρι σήμερα στο μπακάλικο και ψωνίζει γάλα για τα παιδιά του, με δανικά. Μήπως οι DIA, METRO, ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ δίνουν με μπουλέτο; Στη δεύτερη σημείωση, από ότι φαίνεται μιλάει για τους χιλιάδες του καλοκαιριού και όχι για τους Λαυριώτες, μιας και πριν να ανοίξουν αυτά τα καταστήματα ψωνίζαμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Στη τρίτη σημείωση, δείχνει την προσωπική του φιλοδοξία να γίνουμε μεγαλούπολη, χωρίς τις ανάλογες υποδομές. Ένα όμως που δεν αναφέρει είναι τα προβλήματα που δημιούργησαν και οι χώροι που επιλέχθηκαν να γίνουν αυτά τα καταστήματα, μέσα στο κέντρο της πόλης, χωρίς χώρους στάθμευσης κάτι που το έθιγαν συνεχώς αυτοί που εναντιώνονταν στις συγκεκριμένες επενδύσεις.
Παρακάτω αναφέρει για αυτούς που διαφωνούσαν και έβαζαν διάφορα επιχειρήματα «Πέστε μου τι από όλα αυτά έγινε; Πόσα μαγαζιά έκλεισαν; Πόσοι καταστράφηκαν; Πόσες πολυεθνικές ήρθαν;» Στο πρώτο και δεύτερο ερώτημα απαντήσαμε παραπάνω τους λόγους που έμειναν ελάχιστα σε λειτουργία και όσα δεν έχουν κλείσει ακόμα, θα κλείσουν σύντομα μιας και τα παιδιά των συγκεκριμένων μικρομεσαίων (μπακάλικα μίνι μάρκετ) δεν θα συνεχίσουν την συγκεκριμένη δουλειά γιατί δεν έχει «ψωμί». Στο τρίτο ερώτημα, όντως δεν ήρθαν ακόμα οι πολυεθνικές, γιατί έπρεπε να γίνουν οι αλλαγές χρήσης γης. Τώρα που οι κυβερνήσεις και οι δημοτικές αρχές προχώρησαν την αλλαγή, δεν θα αργήσουν να πλακώσουν οι πολυεθνικές.
Παρακάτω σημειώνει « Οι ίδιες φωνές ακούγονται και σήμερα για κάθε επένδυση που ξεκινά. Αφανισμός, καταστροφή πουλημένοι. Οι λέξεις αυτές ποτέ δεν έφυγαν από το στόμα τους. Λες και ρίζωσαν στο μυαλό τους μια για πάντα. Λες και δεν άλλαξαν οι εποχές. Λες και είμαστε χωριό και Βαλκάνια.»
Κάποιος πρέπει να τον πληροφορήσει ότι 20 χρόνια τώρα το μόνο που βλέπουν οι εργαζόμενοι-άνεργοι της πόλης μας είναι αφανισμός της εργασίας και καταστροφικές πολιτικές για την ζωή τους από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και από την αντιλαϊκή διαχείριση των Δημάρχων του δικομματισμού. Είναι προφανές ότι η λέξη πουλημένοι, δεν πρόκειται να ξεριζωθεί από το μυαλό του καταπιεσμένου όσο συνεχίζεται η κοροϊδία από τις πολιτικές που εξυπηρετούν τα μονοπώλια. Επίσης, ως δάσκαλος πρέπει να ξέρει ότι η χώρα μας είναι στα Βαλκάνια…
Συνεχίζοντας και μιλώντας για συντεχνιακά συμφέροντα μας ενημερώνει ότι: «με πιάνει θλίψη εννιά μήνες να βλέπω μια πλατεία που χωράει χιλιάδες να κυκλοφορούν 5-6 άτομα. Με πιάνει θλίψη να βλέπω μέσα στα καταστήματα να κυκλοφορούν μόνο οι ιδιοκτήτες. Ας δοκιμάσουμε λοιπόν. Ας τολμήσουμε να φέρουμε κόσμο. Το Λαύριο δε θα ζει μόνο τα καλοκαίρια.» Πράγματι η πλατεία είναι άδεια και αυτό γιατί με τις πολιτικές τους όλα αυτά τα χρόνια καταδίκασαν τον λαό της πόλης στην ανεργία και στην εποχιακή απασχόληση. Κάνοντας τα χατίρια των πολυεθνικών δεν άφησαν να αναπτυχθούν βιοτεχνίες και βιομηχανίες μικρής όχλησης, για να αλλάξει η χρήση της γης και από βιομηχανική να γίνει τουριστική. Όσο για τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών της πλατείας, σε λίγο καιρό –αν γίνουν οι «επενδύσεις» που προωθεί- δεν θα τον πιάνει θλίψη μιας και θα έχουν βάλει λουκέτο…
Μετά από όλα αυτά μας λέει: «Έχουμε ανάγκη να έρθουν επισκέπτες διότι αν δεν έρθουν τότε κινδυνεύουμε πραγματικά μα αφανισμό» Αυτό σημαίνει ότι τελικά ο μόνος στόχος της Δημοτικής αρχής είναι ο τουρισμός και οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα αποκλείεται. Βέβαια υπάρχει και το στοιχείο της τρομοκρατίας και του εκβιασμού. Να πούμε όμως εδώ ότι δεν καταφέρανε οι πολιτικές τους τόσα χρόνια να μας αφανίσουν, θα μας αφανίσει τώρα η απώλεια της επένδυσης της ΚΑΠΕΡΟΝΙ;
Έχοντας χάσει κάθε μέτρο συνεχίζει και υποστηρίζοντας την απόφαση για «νέου τύπου» ανάπτυξη λέγοντας «…οι επισκέπτες που θα έρθουν θα βοηθήσουν τα εισοδήματά μας. Όταν έρχεται μια επένδυση έρχεται η ανάπτυξη και ευνοημένοι είμαστε όλοι, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.» Το ζήτημα στην ανάπτυξη είναι από ποιον για ποιον. Επένδυση από μονοπωλιακούς ομίλους φέρνει ανάπτυξη μόνο στα κέρδη τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάπτυξη που είχαμε τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας στην οποία μεγάλωνε το ΑΕΠ, μεγάλωνε η πίτα, αλλά οι εργαζόμενοι έβλεπαν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται. Έτσι και εδώ τα μονοπώλια θα κερδίσουν με το παραπέρα κτύπημα των εργασιακών σχέσεων. Είναι αυταπάτη αυτό που σερβίρουν ρεφορμιστές και οπορτουνιστές ότι μπορούν να ευημερούν τα κέρδη των μονοπωλίων και να περνάει καλά ο εργαζόμενος. Αυτό που συχνά λένε «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» είναι ουτοπικό μιας, ή κέρδη θα υπάρχουν ή κάλυψη κοινωνικών αναγκών και τα δύο είναι ανέφικτα.
Και αφού έχει κάνει τα αδύνατα, δυνατά για να μας πείσει ότι το μέλλον μας στηρίζεται στην ΚΑΠΕΡΟΝΙ , ότι οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη θα σημάνει τον αφανισμό της πόλης, τελειώνει λέγοντας «Ακόμα και αν αποτύχει θα έχουμε καταφέρει με χρήματα του επενδυτή να αποκαταστήσουμε αυτό τον τεράστιο όγκο σκουριών.» Τη να το κάνεις όμως αφού θα έχουμε εξαφανιστεί;…
Περνώντας τώρα στην ενημέρωση της ΔΕΑΛ (Αντώνης Κωστάλας), αναμασάτε η ίδια επιχειρηματολογία που έχει ο Δήμαρχος και δεν θα στηθούμε πολύ.
Καταρχήν, ο τρόπος με τον οποίο προσπάθησαν να πάρουν την πλειοψηφία στο Δ.Σ της ΔΕΑΛ θέλει πολύ συζήτηση. Ο εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου (Παναγιώτης Μπαφίλιας) παραιτήθηκε, χωρίς να του έχει ζητηθεί από την νέα διοίκηση του Εργατικού Κέντρου. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει την παραίτηση είπε ότι δεν είχε έρθει ο κ. Λάππας μέλος του Δ.Σ με αποτέλεσμα και να ψήφιζε την πλειοψηφία θα είχε η πρόταση που ήταν υπέρ της επένδυσης. Αφού παραιτήθηκε, ήρθε ο κ. Λάππας ο οποίος ψήφισε αρνητικά αλλά δεν είχε σημασία αφού είχε ήδη παραιτηθεί ο Μπαφίλιας. Εδώ πρέπει να δώσουν εξηγήσεις, ειδικά ο Μπαφίλιας ο οποίος αφού όπως δήλωνε έπρεπε να παραιτηθεί για λόγους ευθιξίας, γιατί μία εβδομάδα μετά συμμετείχε στην ΔΕΥΑΤΗΛ ως εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου (χωρίς να γνωρίζει η διοίκηση του Ε.Κ ότι η ΔΕΥΑΤΗΛ έχει Δ.Σ και ότι θα πάει ) και ψήφισε τον προϋπολογισμό χωρίς να παραιτηθεί. Αυτά ως προς τον τρόπο ψήφισης ο οποίος «βρωμάει»…
Επειδή παραπάνω λέμε ποιοι είναι υπεύθυνοι για την ανεργία, να μην απαντήσουμε στα γελοία επιχειρήματα που αναμασάει η ΔΕΑΛ. Να προχωρήσουμε όμως στο σημείο όπου σημειώνει: «Ζητήσαμε με επιστολή μας στον εμποροεπαγγελματικό σύλλογο και την Διοίκηση του Εργατικού Κέντρού να συμμετέχουν στην αντιπροσωπεία που θα επισκεφτεί αντίστοιχα χωριά στην Ιταλία από την εταιρία που τα κατασκεύασε. Σκοπός αυτής της επίσκεψης ήταν να έχουν οι επαγγελματίες πλήρη εικόνα και να συζητήσουν με τους αντίστοιχους συλλόγους και συνδικάτα των περιοχών. Δυστυχώς Αρνήθηκαν,» Εδώ λέει την μισή αλήθεια, γιατί όντως ζήτησε από τους φορείς να πάνε στην Ιταλία, αλλά δεν λέει ότι αυτό το ταξίδι αποφασίστηκε μετά την ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Οπότε είναι ένα ταξίδι χωρίς ουσία μιας και θα πάνε να δούνε το τι θα γίνει και όχι αν πρέπει να γίνει. Να πούμε όμως εδώ ότι οι εργαζόμενοι δεν χρειάζονται ταξίδια αναψυχής για να δουν πως λειτουργούν τα μονοπώλια. Βιώνουν καθημερινά τα αποτελέσματα της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης που συντελείτε από τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Παρακάτω λέει άλλο ένα ψέμα ότι η θέση του Εργατικού Κέντρου είναι να μην γίνει καμία επένδυση. Το Εργατικό Κέντρο είπε ότι ο χώρος που επιλέχθηκε για να γίνει η επένδυση είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και ότι υπάρχουν αρκετοί χώροι να γίνουν επενδύσεις. Ζήτησε να επανέρθει η χρήση με την οποία αγόρασαν οι «επενδυτές» δηλαδή ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ και να γίνουν Βιοτεχνίες και βιομηχανίες χαμηλής όχλησης. Μάλλον αυτά δεν τα έπιασε η κασέτα…
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο αγώνας ο δικός μας κρίνεται καθημερινά στους δρόμους του αγώνα, εκεί που εργάζεται και κατοικεί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ο συλλογικός μας αγώνας είναι η απάντηση στην πολιτική τους. Συντεχνιακά συμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες που προσπαθούν να μας επιρρίψουν ξέρουν ότι δεν υπάρχουν. Αν κάποιος προσπαθήσει μέσα στην διάρκεια της πάλης να επωφεληθεί, το κίνημα έχει την εμπειρία την ικανότητα και την ανάλογη μνήμη που απαιτείτε, ώστε να παραμερίσει τέτοια στοιχεία, που όπως αποδεικνύει το πρόσφατο παρελθόν τα αγκαλιάζουν οι αντίπαλοι του κινήματος και τα αναδεικνύουν ως πρωτοκλασάτα στελέχη τους. Αν και μερικές φορές του δημιουργούν προβλήματα, πάντα όμως οι πόρτες μένουν ανοιχτές…
Κλείνοντας αυτή την κριτική πάνω στις διαστρεβλώσεις που υπήρξαν, να θυμίσουμε σε αυτούς τους κυρίους που ως όψιμοι υπερασπιστές της «προόδου» και της «διαφυγής προς το μέλλον», δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Είναι από τους κύριους υπεύθυνους που την περίοδο της μεγάλης αποβιομηχάνισης, καθοδήγησαν το κίνημα σε αδιέξοδα. Είναι αυτοί που κύριο σύνθημα το ’90-‘92 είχαν το «αέρα, αέρα να φύγει η χολέρα» και «δεν θα κατέβουν οι μαύρες σημαίες και οι εξέδρες από την πλατεία εάν δεν λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας». Μόλις όμως έφυγε από την κυβέρνηση η ΝΔ και ήρθε το ΠΑΣΟΚ λύθηκαν τα προβλήματα γι’ αυτούς, όχι όμως για τον λαό. Ως μαγείας εξαφανίστηκαν τα προβλήματα και μαζί τους οι μαύρες σημαίες και οι εξέδρες, όμως η ανεργία έμεινε στο 40%. Τώρα 20 χρόνια μετά και αφού στον Δήμο είναι οι ίδιοι πάνω από τα μισά χρόνια, προκαλούν όταν μιλάνε για πρόοδο ή στασιμότητα, όταν είναι αυτοί οι οποίοι με τις πολιτικές τους συντήρησαν την φτώχεια και την ανέχεια. Δεν έχουν το δικαίωμα να καταγγέλλουν άλλους για στασιμότητα όταν εκμεταλλεύτηκαν την ανεργία και την ανέχεια, ως μηχανισμό ομηρίας, για να αγκιστρωθούν στην καρέκλα της εξουσίας.
ΣΥΡΙΓΟΣ ΒΑΛΣΑΜΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ
ΚΕΝΤΡΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ
