ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ 10:30 Π.Μ.
ΕΡΓΑΤΗ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ!!
ΚΑΝΕ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΩΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ του Συρίγου Βάλσαμου Προέδρου του Συνδικάτου Οικοδόμων Λαυρεωτικής
Συνάδελφοι και σύντροφοι,
Χαιρετίζω και εγώ την εργατική, κόκκινη πρωτομαγιά.
122 χρόνια τώρα, από την πρωτομαγιά του Σικάγου, τη ρόδα της ιστορικής εξέλιξης τη γυρνάει η πάλη της εργατικής τάξης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Κόντρα στο συμβιβασμό, την ηττοπάθεια, την ταξική συνεργασία.
Η 1η του Μάη παραμένει ορόσημο αγώνων και θυσιών. Προβληματίζει και διαπαιδαγωγεί τις νέες γενιές της εργατικής τάξης, φωτίζει τον δρόμο των αγώνων μας.
Τιμούμε όλους τους ανώνυμους και επώνυμους αγωνιστές που δεν έσκυψαν το κεφάλι, αντιστάθηκαν στην ηττοπάθεια και τον συμβιβασμό, έδωσαν τη ζωή τους για το δίκιο της τάξης μας.
Σφίγγουμε τα χέρια μας με τα χέρια των προλετάριων όλου του κόσμου. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς και τα κινήματα που βρίσκονται σε σύγκρουση με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης.
Ο φετινός γιορτασμός της 1ης του Μάη βρίσκει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πιο πλούσιο σε πείρα, ενισχυμένο με νέες δυνάμεις. Στον απόηχο της Απεργίας στις 16 του Απρίλη, τα ταξικά συνδικάτα έχουν ήδη καταγράψει ένα επτάμηνο έντονης, δύσκολης και με μεγάλες απαιτήσεις δράση, με αιχμή την Κοινωνική ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις. Οι τέσσερις απεργιακές κινητοποιήσεις από τον Οκτώβρη, τα τρία συλλαλητήρια σε όλη την χώρα, οι εκατοντάδες μικρές και μεγάλες, κεντρικές και περιφερειακές παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες, έχουν μετρήσιμα αποτελέσματα σε κρίσιμους ποιοτικούς δείχτες, που αφορούν στη βελτίωση της δουλιάς των συνδικάτων, στην ικανότητά του ΠΑΜΕ να συσπειρώνει πλατύτερες, νέες δυνάμεις.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ είναι παρακαταθήκη στους αγώνες που έρχονται. Πολύ περισσότερο, είναι παρακαταθήκη στη μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις για να αντιστοιχηθεί το κίνημα στο μέγεθος της επιθετικότητας του κεφαλαίου, όπως αυτή εκφράζεται σήμερα από την πολιτική των κομμάτων που στηρίζουν τα συμφέροντά του. Γιατί αυτός είναι ο στόχος. Να μπορούν οι εργαζόμενοι με την πάλη τους να βάζουν αποτελεσματικά εμπόδια, να ακυρώνουν τα προωθούμενα αντιδραστικά μέτρα. Να σιγουρεύουν αυτή τους την κατάκτηση και να πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα. Να κερδίζουν έδαφος στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τους εκφραστές του. Να πετυχαίνουν σημαντικές νίκες και να ανοίγουν δρόμους για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελος τους.
Ένα τέτοιο κίνημα είναι σήμερα αναγκαίο όσο ποτέ. Όχι μόνο επειδή κάθε μέρα που περνάει η κατάσταση γίνεται χειρότερη, πιο επικίνδυνη για την εργατική τάξη τα λαϊκά στρώματα. Αλλά και επειδή σήμερα έχουν ωριμάσει οι αντικειμενικές συνθήκες, ώστε οι εργάτες να γίνουν οι αφέντες του πλούτου που παράγουν. Η δημιουργία των προϋποθέσεων για την οικοδόμηση, την ανάπτυξη ενός εργατικού κινήματος μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, μ’ αυτές τις ανεξάντλητες δυνατότητες είναι η πυξίδα στη δράση των ταξικών συνδικάτων. Και δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό για συνδικαλιστικές οργανώσεις εργατών που κρατούν ψηλά τη σημαία της ταξικής πάλης, αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του κεφαλαίου τον έναν και ανειρήνευτο αντίπαλο.
Και στην περιοχή μας υπάρχουν διεργασίες στο κίνημα. Η γραμματεία του ΠΑΜΕ Λαυρεωτικής, τα ταξικά σωματεία έχουν μία συνεχή παρουσία στους χώρους που εργάζεται και ζει η εργατική τάξη της περιοχής. Συσπειρώνει δυνάμεις εργαζομένων κάτω από το πλαίσιο αιτημάτων που δίνουν λύσεις στα προβλήματά τους. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα γίνει ο διορισμός της προσωρινής διοίκησης του εργατικού κέντρου. Αυτή η προσπάθεια για την επαναλειτουργία του εργατικού κέντρου χρειάζεται την συνεισφορά όλων μας και θα πρέπει να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση έτσι ώστε και η λειτουργία του και τα αιτήματα που θα έχει να είναι σε ταξική κατεύθυνση, ειδικότερα τώρα που στην περιοχή μας συντελούνται μεγάλες αλλαγές, ένα ταξικό εργατικό κέντρο θα παίξει τον ρόλο που πρέπει στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης της περιοχής, Πρέπει να γίνει το αποκούμπι του κάθε εργαζόμενου-βιοπαλαιστή. Να βλέπει ο εργαζόμενος το εργατικό κέντρο ως συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο στον αγώνα του για επιβίωση. Εμείς θέλουμε το Εργατικό Κέντρο να μην είναι σφραγίδα και να μένει στις τυπικότητες, αλλά να επιμένει στην ουσία, που δεν είναι άλλη από την μαζικοποίηση, την οργάνωση και την καθοδήγηση του κινήματος, ώστε από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίσει τα μονοπώλια που βλέπουν την ανατολική αττική και ειδικότερα την Λαυρεωτική σαν φιλέτο έτοιμο να το κατασπαράξουν μαζί με την εργατική τάξη της περιοχής. Σε αυτή τους την προσπάθεια, τα μονοπώλια εκτός της κυβέρνησης έχουν και τους δημάρχους που προωθούν την αντιδραστική πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Τα μονοπώλια εκτός της προσδοκίας τους στο να βρουν χαμηλή ταξική συνείδηση, να βρουν εργάτες άνεργους, πεινασμένους, ώστε να βρουν και φτηνά εργατικά χέρια θα κατασπαράξουν και θα καταστρέψουν τους μικρομεσαίους-αυτοαπασχολούμενους και το περιβάλλον. Σε αυτή την κατάσταση η οργάνωση της εργατικής τάξης θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση ενός αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπολιακού μετώπου πάλης, μαζί με τους μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους. Ενός μετώπου σε τοπικό επίπεδο το οποίο θα είναι η λιμνούλα στα πρωτοβρόχια η οποία θα ενωθεί με άλλες μεγαλύτερες ή μικρότερες και θα γίνουν ο χείμαρρος, το μέτωπο για την λαϊκή εξουσία.
OI συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες καμιά σχέση δεν έχουν με τις αξίες, τις αγωνίες, το δίκιο της εργατικής τάξης. Δε δικαιούνται να μιλούν εξ ονόματος των εργατών αυτοί που σε συνθήκες εντεινόμενης ακρίβειας και λιτότητας υπέγραψαν αύξηση στο μισθό και το μεροκάματο μικρότερη από ένα ευρώ. Αυτοί που στην ίδια Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση διατυπώνουν αιτήματα βγαλμένα από το πόρισμα της λεγόμενης «επιτροπής σοφών» όπου πρόεδρός της είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, όπως η απελευθέρωση των απολύσεων, η νομιμοποίηση στη συνείδηση των εργαζομένων της μερικής απασχόλησης, η διευκόλυνση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Είναι υπόλογοι απέναντι σε εκατομμύρια των εργατοϋπαλλήλων για την τακτική τους όλα αυτά τα χρόνια των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Γιατί συνειδητά και στο βαθμό που τους αναλογούσε στήριξαν τον πυρήνα των αξιώσεων του κεφαλαίου. Χτύπησαν και εμπόδισαν με κάθε μέσο την αναγκαία ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Χαρακτηριστικό ξεπούλημα των αγώνων ήταν η τελευταία κίνηση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ όπου την ώρα που στον δρόμο ήταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι για να μην περάσει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, την επόμενη της ψήφισης του έτρεξε να υπογράψει την σύμβαση της ντροπής. Δεν έκαναν λάθος όπως είπε ο Συν, έκαναν αυτό που κάνουν όλα τα χρόνια συνηδειτό ξεπούλημα των εργαζομένων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ελεύθερης οικονομίας, Στην αγορά υποτάσουν τις ανάγκες των εργαζομένων τόσο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όσο και ΣΥΝ. Ότι βιώνει σήμερα η εργατική τάξη, το βιώνει ακριβώς γι’ αυτό που πανηγυρίζουν οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, ότι είμαστε ανταγωνιστικοί, αλλά και πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Τι σημαίνει αυτό συνάδελφοι και φίλοι για τον εργάτη; Σημαίνει ότι για να είναι ανταγωνιστικός πρέπει να παίρνει μισθό λιγότερο από του Ρουμάνου ή του Κινέζου συναδέλφου του, για να είναι ανταγωνιστικός πρέπει να ζει με δύο ευρώ την ημέρα. Και πως μετράτε η ανταγωνιστικότητα στα καπιταλιστικά κράτη; Με βάση τα κέρδη των επιχειρήσεων. Όσα πιο πολλά βγάζουν οι πλουτοκράτες, όσα λιγότερα ζητάνε οι εργάτες, τότε για τους Ευρωπαίους Ιμπεριαλιστές αυτή η χώρα προοδεύει. Το αν πεινάνε οι εργάτες, το αν είναι άνεργοι, δεν τους απασχολεί καθόλου ειδικά εάν εκπρόσωποι των εργατών είναι αυτοί οι οποίοι έχουν ασπαστεί αυτήν την πολιτική.
Το ΠΑΜΕ τα ταξικά συνδικάτα παλεύουν και καταγράφουν κατακτήσεις προς όφελος των εργαζομένων. Σε καιρούς δύσκολους, όπου με κάθε μέσο η αστική τάξη, οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί της εκπρόσωποι προσπαθούν να καλλιεργήσουν στους εργαζόμενους την ηττοπάθεια, την μοιρολατρία, το συμβιβασμό με το «εφικτό» του κεφαλαίου, σε μια περίοδο όπου συκοφαντείτε η ταξική πάλη, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ πάνε κόντρα στο ρεύμα. Παλεύουν, αγωνίζονται, πρωτοστατούν σε μάχες, οργανώνουν, παρεμβαίνουν σε κάθε πρόβλημα. Κερδίζουν συνειδήσεις, βάζουν φρένο στην ασυδοσία των εργοδοτών. Είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα των απολύσεων που ανακλήθηκαν με παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων. Οι αγώνες των μεταναστών στη Μανωλάδα, η επαναπρόσληψη του μετανάστη εργάτη στα Πατήσια. Οι συλλογικές Συμβάσεις σε κλάδους όπως οι οικοδόμοι, οι εργατοτεχνίτες της ζώνης και αλλού.
Οι κατακτήσεις αυτές έχουν πολλαπλάσια σημασία σήμερα, καθώς βοηθούν περισσότερους εργάτες να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που έχει ο μαζικός, οργανωμένος, ταξικά προσανατολισμένος αγώνας. Συμβάλουν ώστε χιλιάδες νέοι εργάτες και υπάλληλοι να ξεθαρρεύουν. Να κάνουν το βήμα και να γράφονται στα συνδικάτα τους, να αναδεικνύονται σε πρωτοπόρους συνδικαλιστές στο χώρο τους. Αυτές οι σημαντικές διεργασίες στο εργατικό κίνημα ενισχύθηκαν το τελευταίο διάστημα με καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ. Νέες ακόμα καλύτερες προϋποθέσεις δημιουργούνται, ώστε το ΠΑΜΕ να μπει και να ριζώσει σε καινούργιους τόπους δουλειάς. Να διευρύνει τη συσπείρωση συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων στο πλαίσιο του, να αλλάξει συσχετισμούς σε περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Να παρέμβει ακόμα πιο αποφασιστικά και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε μέτωπα, όπως η Παιδεία, η Υγεία, το περιβάλλον.
Σύντροφοι και συνάδελφοι,
Οι ιμπεριαλιστές παίρνουν συνεχώς μέτρα για την θωράκιση και γιγάντωση των κερδών τους. Ένα από αυτά τα μέτρα είναι και το ευρωσύνταγμα, το οποίο στην αρχή πήγαν να το παίξουν δημοκράτες και να ρωτήσουν δήθεν τους λαούς εάν θέλουν αυτήν την ιμπεριαλιαστική ολοκλήρωση της ΕΕ. Αφού οι λαοί μέσα από τα δημοψηφίσματα το καταδίκασαν, του άλλαξαν όνομα και τώρα το λένε ευρωσυνθήκη και έρχεται να περάσει μέσα από τα κοινοβούλια των κρατών. Μέσα από αυτή την συνθήκη προωθείται η παραπέρα στρατιοτικοποίηση της ΕΕ, γίνεται ακόμα πιο αντιδημοκρατική και παίρνονται μέτρα όπως η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Καλούμε όλο τον λαό να καταδικάσει την ευρωσυνθήκη και να ζητήσει δημοψήφισμα. Ήδη μαζεύονται υπογραφές για να πιέσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Μερικοί που θέλουν να εμφανίζονται και ως αριστεροί θεωρούν ότι η ευρωσυνθήκη δεν είναι καλή και πρέπει να έρθει μια άλλη πιο –υποτίθεται- δημοκρατική. Υπάρχει ποτέ δυνατότητα οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας της ΕΕ και οι ευρωβουλευτές να πάρουν μέτρα που θα θίγουν το πολυεθνικό κεφάλαιο; Υπάρχει περίπτωση, σε περίοδο ιμπεριαλισμού τα ευρωπαϊκά μονοπώλια να πάρουν μέτρα υπέρ των εργαζομένων; Υπάρχει περίπτωση κάποια από τις κυβερνήσεις της Ευρώπης να αντισταθεί σε αυτό τον μονόδρομο που καταλήγει στην καταστροφή;
Εμείς λέμε ότι οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να πάρουν την τύχης τους στα χέρια τους, να αντισταθούν και να μην προσδοκούν τίποτα από την Ευρώπη των μονοπωλίων, να αγωνιστούν ώστε αυτό το ιμπεριαλιστικό σχήμα να διαλυθεί. Δεν πρόκειται να παρθεί κανένα μέτρο υπέρ των εργαζομένων, τα μέτρα που θα παίρνονται θα είναι όπως αυτά της Αγγλικής κυβέρνησης η οποία πήρε τα λεφτά των Άγγλων φορολογουμένων και τα έδωσε στις ιδιωτικές τράπεζες επειδή είχαν πρόβλημα ρευστότητας.
Συνάδελφοι και σύντροφοι,
Κανείς πλέον δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα. Κανείς δεν δικαιούται να πει «δεν άκουσα», «δεν γνώριζα», «δεν ήξερα». Σήμερα έχουμε αποκτήσει όλοι εμπειρίες. Ξέρουμε όλοι ότι δύσκολα τα βγάζουμε πέρα. Γι αυτό πρέπει να δώσουμε απάντηση στα εξής αμείλικτα ερωτήματα:
Μπορεί αυτό το σύστημα της σήψης, της διαφθοράς, του ανταγωνισμού, να δώσει λύσεις στα προβλήματα της ΕΤ;
Μπορεί να δώσουν λύσεις κυβερνήσεις κεντροαριστερές ή κεντροδεξιές;
Μπορεί η σημερινή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να οργανώσει αγώνες, να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει την πάλη της εργατικής τάξης;
Με απόλυτη σιγουριά λέμε όχι Δεν υπάρχει κοινωνικοπολιτικό σύστημα που να περνούν καλά και οι εργάτες και οι εργοδότες, οι καπιταλιστές. Γι αυτό η λύση, η ελπίδα βρίσκεται στην ανάπτυξη πολύμορφων σκληρών ταξικών αγώνων, στην ενίσχυση του ταξικού κινήματος, του ΠΑΜΕ., στην ενίσχυση του μετώπου της εργατικής τάξης, στο δυνάμωμα της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα άλλα εργαζόμενα στρώματα, των ΕΒΕ, των αγροτών, στην κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της.
Η 1η Μάη σ’ αυτό το δρόμο μας καλεί να στρατευτούμε. Αυτός ο δρόμος είναι που θα οδηγήσει την εργατική τάξη στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει. Βαδίζοντας σ’ αυτό τον δρόμο, ενισχύοντας τους αγώνες μας, θα παλεύουμε από καλύτερες θέσεις για
Πλήρη – σταθερή εργασία για όλους. 7ωρο -5νθήμερο-35ωρο. Γιατι αυτό είναι το ρεαλιστικό σήμερα με τον πλούτο που παράγουμε έπρεπε να δουλεύουμε λιγότερο και να αμειβόμαστε σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Να παίρνουμε κατώτερο μισθό 1400 ευρώ, γιατί αυτός είναι μισθός που ικανοποιεί τις ανάγκες μας. Μερικοί που μέχρι πριν λίγο καιρό λοιδορούσαν το ΠΑΜΕ για το μαξιμαλιστικό όπως το ονόμαζαν κατώτερο μισθό, τώρα έρχονται σιγά σιγά να το εντάξουν στις διεκδικήσεις τους όπως η ΔΟΕ. Με τον πλούτο που παράγουμε απαιτούμε να μας παρέχεται δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, γιατί συνάδελφοι, όποιος αρωστήσει ή όποιος σπουδάζει ένα παιδί πρέπει να καταδικάζεται σε ισόβιο δεσμό με τις τράπεζες και σε ισόβιο χωρισμό με την ίδια του την ζωή; Απαιτούμε σύνταξη στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, στα 55 και 50 αντίστοιχα για βαραία και ανθυγιεινά. Γιατί είναι ο κατάλληλος χρόνος να βγεις στην σύνταξη να προλάβεις και να χαρείς τον κόπο σου που ως εργάτης 30 και 40 χρόνια προσέφερες με την εργασία σου και να παίρνεις κατώτερη σύνταξη 1120 ευρώ, για να ζεις και όχι να σε ζούνε τα παιδιά σου.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Τι κατάφεραν αυτοί οι νόμοι; Το μόνο που κατάφεραν είναι να εξασφαλίσουν σε μια χούφτα πλουτοκράτες να αυξήσουν με ιλιγγιώδης ρυθμούς τα κέρδη τους. Το πρόβλημα του ασφαλιστικού εάν ήθελαν θα το είχαν λύση, αλλά δεν το κάνουν γιατί απλά είναι κόμματα που υπηρετούν το κεφάλαιο και δεν θέλουν να θίξουν τα κέρδη του.
· ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ Υποχρεωτική, Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Ξέρεται όλοι ότι τα ένσημα για να έχεις ασφάλεια από 50 που ήταν με το προηγούμενο καθεστός τώρα με τον νόμο της πετραλιά πήγαν στα εκατό. Λες και η αρώστια θα σου κτηπήσει την πόρτα μόνο εάν έχει 101 ένσημα, Οποιοσδήποτε που ζει και εργάζεται στην χώρα μας πρέπει να του παρέχεται δημόσια και δωρεάν περίλθαψη, όχι ως ελεημοσύνη αλλά ως υποχρέωση. Το απαιτούμε εμείς που παράγουμε τα πάντα. Όπως απαιτούμε και την άμεση καταβολή των οφειλών της εργοδοσίας και του κράτους στα ταμεία.
Ουσιαστική προστασία της μητρότητας. Πως προστατεύουν την μυτρότητα; Παράδειγμα στο Λαύριο υπήρχαν δύο κρατικοί παιδικοί σταθμοί και τώρα έχει μείνει μόνο ένας και αυτός επί πληρωμή. Η εργατική τάξη έχει χρέος απέναντι στον εαυτό της να διεκδικήσει όχι μόνο δύο ή τρεις παιδικούς σταθμούς, αλλά και βρεφονηπιακούς και βέβαια δωρεάν.
Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες εργασίας.
· ΟΧΙ στην απελευθέρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών κ.α. Ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
· Νομιμοποίηση των μεταναστών, ισοτιμία δικαιωμάτων, δικαίωμα μεταφοράς ασφαλιστικών δικαιωμάτων στη χώρα προέλευσης.
· ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩΘΕΙΤΕ
